Żyjące i barwne chodniki

Nawierzchnię ścieżek i placyków w ogrodzie, ułożoną z twardych i mocnych elementów, można uzupełnić i urozmaicić pięknie kwitnącymi, barwnymi roślinami
Właściciele ogrodów, dla których najważniejszy jest porządek, nie lubią widoku roślin rozrastających się w szczelinach między płytami umacniającymi ogrodowe powierzchnie. Z pewnością taki “bałagan” przeszkadza w ogrodzie formalnym, ale w założeniach naśladujących naturę jest interesującym elementem aranżacyjnym. Ozdobione roślinami ścieżki łagodnie łączą się z otaczającymi je rabatami, a ogród staje się piękniejszy i naturalny.
Ogrodowe ścieżki i taras możemy pobudzić do życia różnymi sposobami. Podstawowym założeniem jest zapewnienie roślinom odpowiednich warunków życia. Nawet najmniej wymagające gatunki, które potrafią rosnąć na chodniku, muszą znaleźć trochę miejsca dla swych korzeni. Dlatego między układanymi płytami, kamieniami czy cegłami należy zostawić dosyć szerokie szczeliny, wypełnione mieszaniną piasku i próchnicy.
Układając płyty chodnikowe, rezygnujemy z mocnej podbudowy. Kładziemy je na niezbyt grubej warstwy piasku, a przerwy między nimi obsadzamy różnymi bylinami. Również powierzchnie żwirowe możemy bez większego wysiłku ozdobić kolorowo kwitnącymi bylinami. Rośliny podpuszczkowe, np. różne gatunki rozchodnika albo macierzanka piaskowa, znakomicie radzą sobie na bardzo kiepskich jakościowo, jałowych i płytkich glebach.
Rozchodnik i tymianek rosną w słonecznych miejscach
Obydwie byliny potrzebują dużo światła i podłoża dobrze przepuszczającego wodę. Dlatego idealnie nadają się do zazielenienia ścieżek o nawierzchni żwirowej. Rośliny osiągają wysokość kilku centymetrów i stopniowo rozrastają się w gęste dywaniki, w okresie kwitnienia ozdobione kolorowymi kwiatami. W niektórych miejscach pojawiają się wprawdzie łysiny, ponieważ rozchodnik i tymianek nie są roślinami zbyt odpornymi na wydeptywanie, ale na pewno nie oszpeci to kompozycji. Przy rzadko deptanych brzegach ścieżki mogą rosnąć mniej odporne na zgniecenie rośliny skalne, np. żagwi i płomyk szydlasty. Roślin na rabatach wzdłuż brzegów nie powinny być zbyt wysokie, gdyż mogłyby bardzo mocno zacieniać ścieżkę, co szybko odczują rośliny skalne, źle reagujące na niedostatek światła.
Szczeliny na ścieżce z większych płyt możemy wypełnić wieloma gatunkami roślin, gdyż w takich miejscach z reguły nie są one narażone na zadeptywanie. Podłoże miedzy płytami jest najczęściej bardziej urodzajne i wilgotne niż podłoże na dróżce żwirowej. W miejscach nasłonecznionych wokół płyt dobre warunki wegetacji znajdą byliny z ogródka skalnego, np. ubiorek, zatrwian, smagliczka lub ukwap. W półcieniu w szczelinach między płytami może rosnąć dąbrówka, konwalia, rdest pokrewny, paprotka, zanokcica.
Kamienna ścieżka porośnięta wieloma małymi bylinami
Wypuszczający rozłogi karmnik szydlasty nadaje się do zazielenienia szerszych szczelin między płytami w miejscach półcienistych. Ta nieduża bylina należy do rodziny goździkowatych i chociaż jest podobna do mchu, nie jest z nim spokrewniona. Karmnik nie jest tak wytrzymały na suszę, jak wiele innych lubiących słońce bylin poduszkowych, dlatego najlepiej czuje się w miejscach lekko zacienionych. na te ciemnozielonych pędów karmnika bardzo ładnie wyglądają kolorowe plamy kwiatów małych roślin cebulowych, np. krokusów lub szafirków.
Wyjątkową rośliną okrywającą ogrodowe ścieżki jest bardzo żywotny rumian szlachetny, jego płożące pędy rozrastają się mocno, tworząc gęstą pachnącą murawę. Wytrzymała bylina dobrze znosi niezbyt częste przydeptywanie i dobrze rośnie na ogrodowych ścieżkach. Rumian potrzebuje dużo światła i lubi przepuszczalne podłoże. Co jakiś czas porośnięta rumianem dróżkę należy skosić na wysokość kilku centymetrów.
Największą odpornością na przydeptywanie wyróżnia się stara angielska odmiana rumianu ‘Treneague’. Roślina nie kwitnie, ale pachnie bardzo intensywnie i rozrasta się niezwykle gęsto. Na 1 m2 ścieżki należy posadzić od 7 do 9 młodych roślinek. W pierwszych latach rumiany należy starannie pielęgnować i usuwać wszystkie chwasty.
Przy zakładaniu wielobarwnych ścieżek ogrodowych możemy puścić wodze fantazji. Twardą nawierzchnię możemy na przykład stworzyć z mieszanki różnych materiałów – z tłucznia, otoczaków, kostki kamiennej, betonowych płytek czy cegły klinkierowej. Między nimi wkomponowujemy nieregularnie rozrzucone, większe i mniejsze wysepki roślinne. Taki pstrokaty kilim nie zawsze pasuje do ogrodu prezentującego określony styl, ale ważniejsze jest, aby podobał się właścicielowi.